All-inclusive luieren in Kroatië
door Miriam · 27 september 2017
Nog even weg in september, met zo min mogelijk zorgen aan ons hoofd. Dat wilden we. En zon, dat wilde ík vooral. Dus boekten we een paar dagen Kroatië. Twee uur vliegen vanuit onze achtertuin, Rotterdam-Split. Appartamentje vlak bij het strand. Helemaal top. Maar het vreemdste was: we boekten een all-inclusive.
Nooit eerder had ik all inclusive overwogen. Waarom zou ik ook? Liever eet ik elke ochtend, middag, avond in een ander tentje. Beter is het om het lokale toerisme te ondersteunen. Wat bewoog ons dan om all-inclusive te gaan?
Vakantie
Het was een pittig jaar, met een nieuwe baby en een puberende peuter. We maakten in juni een mooie reis, maar echt ontspannen deden we niet. Wat hebben we nodig om echt tot rust te komen, vroegen we ons af. Eigenlijk vooral niets. Niets hoeven doen, niets hoeven te beslissen. Buiten spelen met de kinderen, een boek lezen, rondhangen.
Ga je daarvoor helemaal naar Kroatië? Ja. Thuis vakantie vieren is voor mij geen optie. Thuis wacht het huishouden, de alledaagse rompslomp. Bovendien werk ik thuis. Wat voor vakantie zou dat zijn? Verandering van omgeving doet mij altijd goed. Maar ja, dat onzekere weer in Nederland hè. Geef mij zon en een strand en ik vind de rust vanzelf.
Buffet
Dus zo zitten we ineens zes dagen lang elke ochtend, middag, avond in dezelfde veredelde kantine te eten. Op gezette tijden schuifelen we langs het buffet. We hoeven niet de tafel te dekken of af te ruimen, niet te koken, geen boodschappen te doen. We hoeven ook niet te bedenken waar we gaan eten (alleen wát), op de ober te wachten, de rekening te betalen. Ideaal met twee kleine kinderen. Het eten is niet verkeerd, wel laten we de pasta links liggen. 's Ochtends eten we pannenkoeken. We zijn tenslotte op vakantie.
Het is fascinerend om te zien hoeveel eten de andere gasten op hun bord stapelen. De meest rare combinaties zie ik voorbijkomen. Dat begint al met cola aan het ontbijt. Het publiek bestaat voornamelijk uit Duitsers en Polen, de gemiddelde leeftijd ligt rond die van de pensioengerechtigde. We trekken veel bekijks met onze kleine boefjes. Vooral wanneer ze een kleine driftbui krijgen (de driejarige) of vrolijk hun eten op de grond gooien (de eenjarige).
Strand
En dan dat strand hè. We zitten bij Ruskamen. Glashelder water, zandkleurige kiezels, uitzicht op het eiland Brač. Met kleurrijke zonsondergangen en ijskoude zwempartijen. En we hebben aanspraak. In mijn steenkolen Duits houd ik een gesprek over zee-egels en kwallen, die er nu niet zijn maar in mei wel. We raken in gesprek met een stel uit Bosnië, dat in Utrecht woont. Een Italiaan die Nederlands praat met twee Bosniërs, het lijkt wel het begin van een slechte mop. Kortom, het is gezellig.
Onze dagen bestaan uit ontbijten in de kantine, spelen op het strand, lunchen in de kantine, middagdutje, naar het strand, versnapering in de kantine, douchen, eten in de kantine, lezen of netflixen, slapen. Heel ontspannen allemaal. Toch is het ook een beetje saai. Elke dag hetzelfde strand, hetzelfde restaurant. We gaan er toch op uit. Naar Omiš, waar we een boottocht maken. En naar Makarska, waar we pizza eten. Het kriebelt om nog meer te doen. Ziplinen? Met de boot naar Zlatni Rat? Een excursie naar Plitvice? Ach, dat doen we nog wel een keer. Kroatië verveelt nooit. All-inclusive daarentegen wel.
