2021 was een (te) gek jaar!

Op de laatste dag van het jaar maak ik altijd even de balans op. Ik kijk terug naar wat er was en vooruit naar wat er gaat komen. 2021 was een (te) gek jaar. Een jaar dat heel veel goeds beloofde, en dat daardoor ook flink teleurstelde. Maar desondanks was 2021 er een met een paar goede hoogtepunten.

2021 was het jaar waarin er nieuwe verkiezingen waren (en heel lang geen regering), het jaar waarin Nicola leerde fietsen, dat ons kleine vriendje Jack werd geboren en we echte sneeuw en echt ijs hadden.

Gewoon in Nederland

Het jaar begon in een vakantiehuisje in Zuna, alleen wij viertjes want de wereld was in lockdown. We wachtten allemaal met smart op de eerste vaccinaties, en dat waren de eerste lichtpuntjes van het jaar. Vorig jaar schreef ik nog dat het vast niet erger kon met de heersende pandemie. Boy, was I wrong.

We deden een aantal schoolvakanties in Nederland: de voorjaarsvakantie in Ouddorp en in de meivakantie gingen we naar Zeeland. We gingen naar Amsterdam voor Andrea's verjaardag en bezochten met onze Rotterdampas een aantal attracties in eigen stad. En we namen de jongens voor het eerst mee naar de Efteling!

Boek(en)

Maar hé, op 10 juni kwam mijn boek over Italië uit en dat was toch wel bijzonder. Er kwam geen fysieke boekpresentatie, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik maakte wel met Carla een toffe promotievideo, ik kwam op de radio, deed later in het jaar een presentatie bij Dante Utrecht en werd uitgenodigd voor een interview tijdens een Belgische Serata Dolce Vita (helaas ook online). Ook belde boekhandel Donner me regelmatig op of ik een stapeltje boeken kwam signeren, zodat je daar een gesigneerd exemplaar kon kopen. De verkoop ging verrassend goed en er kwam al gauw een tweede en een derde druk. Het was een onvergetelijke ervaring die ik nog steeds een beetje moet verwerken.

Overigens werkte ik in 2021 ook nog aan twee boekvertalingen die volgend jaar gaan uitkomen.

Genoeg Italië

We moesten ook tot 10 juni wachten voor we naar Italië konden. Toen sprong het reisadvies ineens op geel. Mijn schoonouders waren al gevaccineerd, dus wij deden een test en konden hen eindelijk na 11 maanden weer fysiek in de ogen kijken. De zomermaanden gebruikten we om de gemiste tijd in te halen. We reden in juli naar Pieve en gingen in augustus weer om met een camper een rondje te rijden door Noord-Italië. Eindelijk ging ik naar de Tre Cime di Lavaredo.

In september ging ik nog naar Rome met een goede vriendin, Italië werd Europees kampioen voetbal (ook niet geheel onbelangrijk) en de herfst- en kerstvakantie brachten we gelukkig weer door bij de familie in Genua. Kortom, ik had genoeg vitamine Italië dit jaar.

Prachtige bruiloft

Dat we de zomervakantie hebben opgesplitst kwam door een andere grote belangrijke prachtige gebeurtenis: mijn kleine niet meer zo kleine broertje ging trouwen met zijn Reneé. En ik mocht getuige zijn. We keken er met de hele familie erg naar uit, en hielden ons hart vast voor het weer. De dag begon regenachtig, maar precies toen de bruid naar buiten stapte, op weg naar het spreekwoordelijke altaar, brak de hemel open. Het feest was wellicht niet zo groot als het bruidspaar had gehoopt, maar het was een fantastisch mooie dag! En dat grote feest komt nog. Wat in het vat zit....