Botteghe storiche: oude ambachten in Genua

Soms moet je de toerist uithangen in eigen stad. Nu is Genua niet echt mijn stad, maar een beetje ook weer wel. Een toeristische rondleiding tijdens een familiebezoek kan in elk geval geen kwaad. Dat vond mijn zwager ook, dus die ging op een warme vrijdagmiddag gezellig mee op een Tour delle Botteghe Storiche, een tocht langs de historische winkeltjes van Genua. Ook hij leerde nieuwe dingen over zijn stad.

In Genua bevinden zich, verscholen op verschillende plekken in en rond de oude binnenstad, een heleboel ambachtelijke winkeltjes. Winkeltjes die de allure van de oude handelsstad die Genua ooit was hebben weten te behouden en waar nog de oude ambachten worden beoefend waarmee Genua groot is geworden. Plekjes die al jarenlang bestaan en waar originele werk- en toonbanken nog de geschiedenis van weleer uitademen. Bij de Kamer van Koophandel in Genua, gezeteld in een van de statige gebouwen in de mooiste straat van Genua, de Via Garibaldi, vinden ze het belangrijk dat dit culturele erfgoed wordt behouden en aan de wereld wordt getoond. Daarom is er een albo opgericht, een openbaar beroepsregister, waarin de winkeliers hun nijverheid kunnen laten optekenen.

Je wordt niet zomaar 'bottega storica'

Om in het register te worden opgenomen moet je aan een aantal strikte eisen voldoen. Je bent niet zomaar storico natuurlijk. Allereerst moet de activiteit al meer dan 70 jaar op die plek worden uitgevoerd, al dan niet door dezelfde familie. Sommige zaken zijn door de jaren heen van de hand gedaan, maar wel in hun originele staat voortgezet door iemand anders. Daarnaast moet het uiterlijk van de winkel aan bepaalde esthetische voorwaarden voldoen. Aan de sovrintendenza (een inspectieorgaan dat veel weg heeft van onze monumentenzorg) de belangrijke taak om daarover te oordelen. Inmiddels zijn er officieel 32 winkels opgenomen. Samen vormen ze een gevarieerde lijst: een chocoladefabriek, een drogisterij, een schoenenwinkel, een poelier, een slager, een barbier, een apotheek, verschillende pasticcerie, boekhandels, een trattoria, een juwelier, kledingwinkels. Het is werkelijk een prachtige verzameling. Bij het toeristenbureau in de Via Garibaldi kun je een foldertje krijgen (in het Engels en het Italiaans) met lijst en plattegrond.

Op bezoek bij de botteghe

Je kunt verschillende tours doen langs deze historische zaakjes. Wij doen een korte versie, georganiseerd door de Kamer van Koophandel: vijf plekken in anderhalf uur. We hoeven maar 5 euro te betalen, een bedrag dat ten goede komt aan de Associazione Gigi Ghirotti, een organisatie die zich inzet voor het verzorgen van terminale patiënten. We doen meteen een goede daad. Het is warm, maar de smalle steegjes van Genua bieden ons veel schaduw. Voordat de toer begint lopen we even binnen bij de oude tripperia (waar ze al sinds 1890 trippa, pens, verkopen) en we drinken een kopje koffie bij Klainguti, een in 1828 door Zwitserse broers opgerichte koffiebar annex banketbakkerswinkel. De meeste botteghe liggen bij elkaar op loopafstand. Met de groep Italiaanse toeristen (bijna allemaal uit eigen stad) doen we het volgende rondje:

D. Villa: een in 1827 opgerichte confetteria (confiturier), waar we meer leren over de geschiedenis van suiker en het in suiker inleggen van producten. De Genuese zeevaarders namen deze confituren mee  op hun lange reizen en zijn van oudsher dan ook erg bedreven in deze kunst. Tegenwoordig worden zelfs bepaalde groenten hier gekonfijt. We proeven een gekonfijte zoete ui (met een stukje Parmezaanse kaas erbij) en die smaakt helemaal niet verkeerd.

Arduino Antiquariato: op de plek waar vroeger een van de beroemdste koffiebars van Genua zat, Caffé Concordia, in de Via Garibaldi, zit nu sinds 1870 een sieradenwinkel. Het winkeltje is klein maar fijn en zelfs de oude werkbank is nog in gebruik.

Antica Polleria Aresu: een wit slachthuisje waar al sinds 1910 kip wordt verkocht. En alles wat daarmee samenhangt: kapoen, eieren, fazanten, ganzen en zelfs duiven staan op de prijslijst, waar voor het bedrag nog steeds de L van Lire prijkt. De jonge Matteo (vierde generatie) vertelt ons vol overgave dat de kippen vroeger gewoon door de winkel liepen en meteen zodra de klant zijn keuze had gemaakt werd het beestje de nek omgedraaid.