48 uur Italië: ik deed een rondje Veneto
door Miriam · 24 juli 2019
In april bracht ik een bliksembezoek aan de Italiaanse regio de Veneto, in het noordoosten. 48 uur had ik om wat vitamine I (talië) tot me te nemen. Ik deed een rondje Venetië-Padua-Treviso en zocht een vriend op die ik al 14 jaar niet had gezien. Zulke korte reisjes leveren mooie foto's, verhalen en tips op en ik ben nooit te beroerd om die even te delen.
Ik vloog spotgoedkoop met Ryanair en vond een paar goede aanbiedingen op booking.com. Zo hield ik het nog enigszins betaalbaar. Omdat ik snel in de stad wilde zijn en geen zin had in gedoe nam ik de toeristenbus vanaf de luchthaven van Treviso. Die bus kost twaalf euro en doet er uiteindelijk alsnog een uur over, maar - tip van mij: - als je links aan het raam zit, kijk je je ogen uit. Deze bus rijdt over de Via Terraglio, een stuk van de rijksweg SS13, waarlangs de mooiste villa's liggen. De ene na de andere house goal gleed voorbij. Dat is dan toch lekker binnenkomen in zo'n regio.
Tussen de boeken in Venetië
In Venetië was ik vorig jaar nog voor het carnaval. Maar ik ben nog lang niet klaar met die stad, ze blijft me maar fascineren. Ik wilde nog naar de Aqua Alta boekwinkel, en aantal torens beklimmen. Zodra ik op het Piazzale Roma uit de bus stap, bekruipt me dat benauwde gevoel van te veel mensen om me heen. Het eerste stuk Venetië vind ik echt verschrikkelijk. Met dat fascistisch-ogende station, de schreeuwende souvenirkraampjes en de restaurants die met onsmakelijke foto's van hun gerechten toeristen naar binnen proberen te lokken. Gelukkig weet ik de weg naar de wijk Cannaregio nog. Binnen no time sta ik in een oase van rust.
Al snel vind ik ook mijn favoriete kade (Fondamenta de la Misericordia) weer en hoewel ik onderweg ben naar een specifiek tentje om te lunchen, strand ik al veel eerder bij het zien van boekwinkel en bistrot Sulla Luna (op de maan). Ik eet er heerlijk en gezond tussen de kinderboeken en laad meteen mijn telefoon op. Daarna breng ik mijn bagage naar mijn hotel en de rest van de middag dool ik rond met mijn vriend google maps. Want ik heb weinig tijd en een lange lijst met gewenste bezienswaardigheden. Zoals dus boekwinkel Acqua Alta, waar een gondel vol boeken staat en je op een stapel boeken kunt klimmen voor een mooi uitzicht. Het is er natuurlijk wel druk, maar laat dat je er niet van weerhouden om even binnen te stappen.
Eten en slapen in Venetië
Tijdens het dolen valt mijn oog op Osteria alla Frasca. Het ziet er zo aantrekkelijk uit, dat ik daar wil eten. Ik sla het op voor later en aan het eind van de dag zoek ik mijn weg terug naar het kleine eettentje. Het blijkt een visrestaurantje te zijn en er is nog plek voor mij alleen. De ober houdt me gezelschap en is zo vriendelijk om me na de pasta nog een half gerecht aan te bieden, want die tonijn moet ik echt even proeven. Hij nodigt me ook nog uit voor een grappa later op de avond, maar helaas voor hem houd ik niet van grappa...
Mijn hotel is goedkoop en Venetiaans. Dat betekent: overal goudborduursel. Buiten klotst het water tegen de gevel. Boven mijn bed hangt een enorme spiegel. Het is maar voor 1 nacht. Het ontbijt van voorverpakte broodjes die weet ik hoe lang al op het nachtkastje liggen sla ik over. Ik ga naar Torrefazione Cannaregio (op mijn favoriete kade) voor echt goede koffie. Torrefazione betekent koffiebranderij en je hebt er dan keuze uit verschillende bonen. Ook om mee te nemen. De tafel met glimmende zoete broodjes oogt een stuk aantrekkelijker dan wat mijn hotel te bieden had. Daarna is het tijd voor een lift naar Padua. Wat betekent dat ik voor de tweede keer ontbijt, omdat mijn chauffeur op zich laat wachten.
Rondje Padua
Die vriend die ik al 14 jaar niet heb gezien, Corrado, is carabiniere. Hij haalt me met de auto op, omdat hij niet wil dat ik met de trein ga. Stations zijn volgens hem geen veilige plek. In Padua was ik tijdens mijn studietijd al eens geweest, en ik herken hier en daar een toren en een plein. Toen zag ik ook de beroemde kapel van Giotto, maar nu lopen we vooral wat rond. Het weer is wisselvallig, maar gelukkig zijn er zuilengalerijen. En er is street art. En fastfoodpasta in een kartonnen doosje die verrassend goed smaakt.
Om vier uur halen we Corrado's zoon van school. Ze wonen in een dorpje buiten Padua. Het regent nu echt. Alle ouders staan met paraplu's te wachten. De kinderen slepen kleurrijke trolleys achter zich aan. Wat is er met de Invicta-rugzak gebeurd? Italiaanse kinderen gaan elke dag van 9 tot 4 naar school en moeten dan thuis nog huiswerk maken. Corrado's zoon heeft zijn opdrachten al af en mag televisie kijken. Zo hebben wij nog tijd om bij te kletsen.
Eten en slapen in Treviso
Aan het eind van de dag brengt Corrado me, om bovengenoemde reden, met de auto naar Treviso. Zijn zoon gaat mee. Het is al laat en een rondje Treviso zit er niet meer in. Ik had daar een hotel geboekt om in de buurt van de luchthaven te zijn. En man, man, dat hotel wil ik toch even van harte aanbevelen. Wat had ik daar een lekker bed! De aankleding was ook fijn: rustig en modern. Met een grote zwart-witfoto aan de muur en verder weinig poespas. De ligging was ideaal, want binnen een minuut stond ik op het plein waar de bus naar de luchthaven vertrok.
We eten nog snel een hamburger met een biertje erbij en nemen na een lange dag bijkletsen afscheid. Het rondje Treviso komt een andere keer wel.
