Mijn vijf favoriete Italiaanse steden | Reistip

Welke Italiaanse stad de mooiste is, is een vraagstuk met vele oplossingen. Het is zodanig subjectief dat er nooit een antwoord uit kan rollen. En dat hoeft ook niet. Italië is juist zo aantrekkelijk door die variëteit aan stijlen en uiterlijkheden. Het zal altijd een kwestie van gevoel zijn, van smaak, van een klik die je wel of niet hebt met een stad. Ik heb veel grote Italiaanse steden (van Turijn tot Catania) gezien en zal mijn favoriete met jullie delen.

Mijn favorieten zijn gebaseerd op persoonlijke ervaringen, op gevoelens en herinneringen. Rome en Napels hebben elk hun eigen charme (en ik hoop er dit jaar zeker weer naartoe te kunnen), maar tot grote liefde is het nooit helemaal gekomen. Datzelfde geldt voor Florence: bella è bella, het is een prachtige stad, maar ik ben er nooit echte verknocht aan geraakt. De Italiaanse steden waar mijn hartje van gaat stralen zijn de volgende, in alfabetische volgorde, zodat er geen classificatie bestaat:

Bologna

Hier is mijn liefde voor Italië echt ontvlamd. Na een jaar Italiaanse Taal en Cultuur te hebben gestudeerd, kwam ik hier als negentienjarig broekie een zomercursus doen. Ik leerde Mara kennen en maakte voor het eerst écht kennis met de Italiaanse cultuur. Met flirterige carabinieri, mooie Italiaanse boeken en het goede leven. Je kunt er straks alles over lezen in mijn boek. Ik hou van het studentikoze sfeertje, van de twee kenmerkende torens, van de rode daken en muren, van de Neptunus-fontein met de blote tieten. De laatste keer dat ik er was leende ik een fiets van het hotel en reed er rond alsof ik er thuishoorde. Bologna voelt nog altijd vertrouwd, en dat is voorwaarde nummer voor een stad om tot mijn favoriete te kunnen behoren.

Genua

In Genua ben ik verliefd geworden. Niet zozeer op de stad, als wel op een van haar oorspronkelijke bewoners. Hier woont mijn schoonfamilie, het is de stad die mijn kinderen associëren met Italië. Genua ken ik op mijn duimpje, maar ik verdwaal er nog altijd. De kleine straatjes van het oude centrum zijn een aangenaam doolhof dat mij nog altijd verrast. Regelmatig zie ik daar de schrijver Ilja Leonard Pfeiffer, op een terrasje of aan de wandel. Sinds 2009 kom ik er meerdere keren per jaar, maar inmiddels is het al meer dan een jaar geleden! Ik mis haar heel erg, en het wordt de eerste stad waarnaar ik terugkeer als het weer kan.

Milaan

In Milaan heb ik een deel van mijn studie doorgebracht. Ik woonde er vier maanden in een centro sociale en had de tijd van mijn leven. Een tijd die mij voor een groot deel heeft gevormd tot wie ik nu ben. Milaan zal altijd de plek zijn die Italië voorgoed in mijn hart heeft verankerd. De plek waar ik de andere, minder mooie kant van Italië heb gezien waardoor het land échter werd. Niet meer alleen het aardse paradijs, maar ook een land als elk ander, een land met problemen en lelijkheid. Ik kom nog altijd heel graag in Milaan. Om vrienden te zien, om te wandelen door Brera, om de (in mijn ogen) mooiste Dom ter wereld weer op de foto te zetten. Milaan heeft vele gezichten en ze hebben allemaal hun charme.

Palermo

Palermo is ruig, warm en exotisch. Met zijn prachtige kathedraal en rijkversierde gevels en fonteinen. Met zijn luidruchtige markten en overdaad aan drukte. Bovendien houd ik erg van steden die aan zee liggen, waar het naar zout water ruikt en het leven zich op straat afspeelt. Het is echt veel te lang geleden dat ik hier voor het laatst geweest ben, ik zou de stad graag eens terugzien. Bovendien vertaal ik nu met Mara een roman die zich afspeelt in Palermo, dus dat vergroot momenteel mijn heimwee heel erg.

Venetië