48 uur Italië: er even tussenuit in Turijn
door Miriam · 3 mei 2020
Vorig jaar deed ik een aantal korte reisjes naar de mooiste steden in Italië. Alleen, en steeds zo'n 48 uur, zodat ik mijn gezin niet te lang hoefde te missen. Venetië, Florence, Rome, Napels. Steden die ik al vaker zag, maar waar ik gewoonweg geen genoeg van krijg. Ik sloot het jaar af in Turijn. In een Turijn dat was opgetuigd als een kerstboom met ongeopende cadeautjes, en waar de kerstsfeer vrolijk contrasteerde met een aangenaam lenteweertje. Turijn is schoon en koninklijk, je kunt er uren wandelen zonder uitgekeken te raken.
In vertrok vanuit Genua met de trein. Ik had net een vervroegde kerstlunch genuttigd met een groot deel van mijn schoonfamilie en was blij dat ik even de Italiaanse drukte kon ontvluchten. De eerste 24 uur zou ik alleen zijn, daarna zou Andrea zich bij me voegen en zouden we nog wat tijd samen hebben. Kinderen bij de nonni, het is een terugkerend thema. Ik zal wat tips geven.
Eten bij Ballatoio
Voor de juiste adresjes liet ik me inspireren door Le strade di Torino, een stadsblog (in het Italiaanse en in het Engels) met de mooiste foto's en de fijnste adresjes. Zo kwam ik de eerste avond terecht bij Ballatoio, een prachtige bistrot in hartje centrum. Het is zondagavond half 8 als ik aankom, dus grote kans dat ik zonder reservering naast het net vis. Het kleine restaurant heeft maar een paar tafels, die uiteraard al bezet zijn, en vlak bij de ingang staat een lange dis die duidelijk voor een grote groep is gedekt.
Aangezien die groep pas om 9 uur komt, is de gastvrouw zo vriendelijk om het laatste tafeltje eraf te schuiven voor mij, zodat ik anderhalf uur de tijd heb voor mijn diner. 'Dat moet genoeg zijn, ik ben maar alleen', grap ik nog. Ik ben verrukt over dit gebaar, want bij andere restaurants kreeg ik die mogelijkheid niet. Uiteindelijk laat ik me drie gangen smaken en vraag ik net op tijd de rekening.
Al Bicerin
Iets wat je eigenlijk niet mag missen als je in Turijn bent is een bezoekje aan een historisch koffiehuis, en dan bij voorkeur Al Bicerin. Je kunt hier al sinds 1763 terecht voor de lekkerste koffie en niet te vergeten: voor een bicerin, een 'glaasje' espresso met chocolademelk en een laagje koude slagroom erop. Je moet wel geluk hebben dat er plek is, want het is maar een klein etablissement en als het vol zit moet je buiten wachten.
Werken bij BarTU
Eigenlijk kwam ik hier ook om te werken (waarover later meer), dus mijn laptop was mee. Gelukkig heeft een metropool als Turijn ook bars met wifi waar je bij gebrek aan een thuiswerkplek lekker kunt barwerken. Wederom heeft Le Strade di Torino weer een gouden tip. In een wijk waar alle straatnamen een plaatsnaam hebben zit in de Via Cagliari BarTU. Vanuit het centrum een flinke wandeling - je moet de kolkende Doria Riparia over -, maar het loont absoluut de moeite: fijne inrichting, heerlijke lunchgerechten, vriendelijke bediening. Kortom: ik heb hier heerlijk een paar uurtjes zitten werken en at een zalige salade, met een welverdiend biertje erbij.
Uitzicht Monte dei Cappuccini
Ik ga altijd op zoek naar een uitkijkpunt. Het zicht op een stad van boven geeft een beter beeld van het geheel. In Turijn heb je daarvoor de Mole Antonelliana, de 167 meter hoge toren die het icoon is van de stad Turijn. Maar op maandag staat er te veel wind, ik mag niet naar boven. Op dinsdag is de toren dicht. Ik zoek mijn heil dus ergens anders: op de berg van de kapucijnen (Monte dei Cappuccini), aan de andere kant van de Po. Een fijne wandeling en een nog fijner uitzicht:
Met Andrea
Als Andrea zich bij me voegt gaan we aperitieven bij Sfashion Cafè. We dineren bij Casa Broglia, op een pleintje met meerdere restaurants waar je bijna vergeet dat je in een grote industriële stad zit. We maken een avondwandeling over de Via Roma, die is versierd met lichtgevende constellaties. Op de laatste dag halen we een Italiaans ontbijtje van cappuccino en brioche bij Caffè della Musica, we kopen nog wat kerstcadeautjes en lunchen bij Emanuela, een nicht van Andrea die met haar gezinnetje in Turijn woont, ook al zien we haar de volgende dag weer bij de volgende kerstlunch met de andere kant van mijn schoonfamilie.
