Trouwen in Italië: onze bruiloft in Genua

Wat kan ik me als italofiel en italianist nog meer wensen dan trouwen in Italië met een Italiaan? Een lust voor mijn interculturele hart. Bij een bruiloft in het buitenland - en zeker wanneer bruid en bruidegom niet dezelfde nationaliteit hebben - krijg je onherroepelijk te maken met cultuurverschillen. Gelukkig heb ik al heel wat bruiloften meegemaakt in Italië en weet ik wat me te wachten staat. Vaak denk ik nog terug aan die mooie dag.

De ceremonie vindt traditiegetrouw plaats in de kerk. In Nederland trouwt bijna niemand meer in de kerk en ook in Italië neemt deze tendens af. Een kerkelijk huwelijk in Italië is rechtsgeldig in andere landen, dat scheelt weer een bezoekje aan het gemeentehuis. Maar trouwen in de kerk betekent wel: corso di preparazione, een voorbereidingscursus bij de pastoor die jou de ins en outs van het katholieke huwelijk bijbrengt. Wij - woonachtig in het buitenland - doen een verkorte versie.

Geen daggasten

In Italië wacht de bruidegom zijn meisje op in de kerk. Zij komt te laat en laat ze zich door haar vader naar het altaar brengen. Ik ben keurig op tijd. De ceremonie is, net als in Nederland, openbaar. Daarna is het feest. In Italië word je daarvoor wel of niet uitgenodigd. Geen daggasten, geen receptie.  Eén feest voor iedereen. De mensen die niet zijn uitgenodigd maar het bruidspaar wel kennen worden op de hoogte gebracht van het huwelijk door middel van een partecipazione. Een kaartje waarop de ouders van beide partijen aankondigen dat hun zoon en dochter gaan trouwen. Iedereen krijgt zo’n kaart, maar niet iedereen ontvangt er ook een invito (uitnodiging) bij.

Volgens de Italiaanse traditie trouwt het bruidspaar in de geboorteplaats van de bruid. In mijn geval zou dat Gouda zijn, maar aangezien ik van Italië houd, trouw ik liever daar, en wel in Genua. Mijn vrienden en familieleden hebben wel zin in een Italiaans feestje, met een exotische trouwlocatie en mooi weer. Maar Italië is niet meer wat het was en heeft dat jaar veel regen te verduren. De achtergrond van onze trouwfoto's wordt gevuld met kleurige paraplu's in plaats van kleurrijke Ligurische huizen. Gelukkig hebben we een fantastische fotograaf, Specchio Magico, die op magische wijze onze trouwfoto's omtovert tot ware juweeltjes. Ach, een sposa bagnata (natte bruid) is in Italië een sposa fortunata (gelukkige bruid).

Bella figura

Alles is mooi in Italië. Ook Italiaanse gasten zien er piekfijn uit. In Nederland zie je nog weleens spijkerbroeken en ruitjesbloezen, alsof de gasten zo uit kantoor zijn weggelopen. In Italië niet, daar doet men aan fare la bella figura, een goed figuur slaan. In meerdere opzichten. Zo geven Italianen heel gul voor bruiloften, zelfs als ze niet op het feest (kunnen/mogen) komen. Omdat veel stellen nog steeds uit huis trouwen (meer om economische dan om religieuze redenen), hebben ze een lista nozze, een lijst waarop alles staat wat ze willen hebben (voor hun huishouding). Iedere genodigde kan een cadeau uitzoeken en de winkel zorgt dan dat het bij het bruidspaar terechtkomt. Wil je liever geld geven, dan maak je dat over. Een envelopje met geld wordt in Italië met iets heel anders geassocieerd.

Na afloop van de bruiloft krijgen alle gasten een cadeautje (met bruidssuiker) mee naar huis, een bomboniera, vaak een kitscherig potje of beeldje dat je liever niet in je woonkamer zet. Hier is het aan het bruidspaar om uit te blinken: hoe duurder, hoe beter. Ook de mensen die niet zijn gekomen krijgen er een. Weer eens wat anders dan de grappige flesjes katerwater of pakjes bruide(n)gom die in Nederland worden uitgedeeld.

Groot feest

Er wordt dus met z’n allen gegeten. Er wordt vooral véél gegeten. Bier drinken hoort daar eigenlijk niet bij, maar wij doen het toch. Het is het grootste diner dat ik ooit in mijn leven zal geven: 130 gasten, waarvan 50 Nederlanders. Er is een heerlijk Italiaans buffet - foccaccia al formaggio, gnocchi al pesto, prosciutto crudo, burrata -, vergezeld van Goudse kaas en bitterballen. Ik maak me er makkelijk vanaf door geen tafelindeling te maken. Iedereen zit waar hij wil en wij lopen vrolijk tussen de tafels door om met iedereen te proosten.