Belevenissen van een tolk Italiaans

Het werk van een tolk roept niet direct spannende beelden op. Toch kan het een heel diverse baan zijn. Een tolk wordt heus niet alleen ingezet bij internationale congressen of droge zakenvergaderingen. Tenminste, deze tolk Italiaans niet. Deze tolk (ik, Miriam) zit weliswaar regelmatig te tolken bij de notaris - niet bepaald spannend -, maar ze krijgt af en toe ook bijzonder leuke opdrachten.

Zo mocht ik met klanten mee naar Italië. Naar het hoge noorden (Friuli-Venezia Giulia) voor een zonnebrillenproject en naar het zuiden (Puglia, de hak) voor een vastgoedproject. Dat waren leuke snoepreisjes. En ik mocht een keer tolken voor een Italiaanse regisseur toen hij op Rotterdam Airport werd geïnterviewd door een aantal journalisten. Ik ging zelfs een keer naar de rechtbank om te tolken bij een rechtmatigheidstoets. Er moest worden vastgesteld of de Italiaan die nu vastzat wel rechtmatig was opgepakt. Dat was dan wel weer spannend.

Beurzen

Regelmatig word ik gevraagd om op beurzen te tolken. Het gaat dan om het bijstaan in hun communicatie van Italiaanse bedrijven die in Nederland hun koopwaar aan de man willen brengen. Meestal gaat het dan om technische zaken als opslagtanks, rubberblokken voor straatinrichting of glasvezelversterkte kunststoffen. Say what? Ja, een tolk moet van alles markten thuis zijn. Zo'n klus is goed voor je taalbeheersing, want je moet een hoop moeilijke woorden paraat hebben. Vaak zijn dat lange dagen, maar de sfeer op zo'n beurs is altijd goed. Eén keer had ik geluk en mocht ik tolken op een wijnbeurs. Niet alleen was daar lekker eten en goede wijn, maar ik ging ook - enigszins aangeschoten - na afloop van de beurs met een doos wijn naar huis.

Kersje op de taart

Maar het kersje op mijn tolkentaart kwam toch wel eind juni dit jaar (2018). Tijdens mijn vakantie in Portugal werd ik gebeld. Of ik wilde tolken op zaterdagavond, de dag na mijn vakantie, in Tilburg. Niet mijn favoriete werkdag, maar de klant zei dat het om een Italiaanse dj ging die wat assistentie nodig had. Hij kwam draaien op een nineties-feestje en dat klonk me als muziek in de oren. Ik wilde het wel doen, helemaal toen ik hoorde wie de dj was.
'Mag ik vragen hoe oud je bent?' vroeg de klant.
'Vijfendertig.'
'Ah kijk, dan val je in de doelgroep.'
Soms kan dat een voordeel zijn. Een beetje affiniteit met de klus is nooit weg.

Dus zo zat ik ineens op een zwoele zaterdagavond backstage op een back-to-the-nineties-festival in Tilburg. Te wachten op niemand minder dan Gigi d'Agostino. Een uur voor zijn optreden kwam hij aan in een geblindeerd busje. Er stapten drie bodyguards uit, hij bleef een half uur in de auto zitten. Net voordat hij het podium betrad, vertaalde ik een paar van zijn wensen naar het Nederlands. Vervolgens deed hij zijn ding en kon ik lekker dansen. Niet slecht voor een tolkklus, toch? Na afloop van het optreden tolkte ik nog bij een praatje  tussen de dj en de organisatie, ik maakte een selfie met Gigi en reed gelukzalig weer naar huis. Dat ik dat op mijn vijfendertigste nog mocht meemaken!

#ilovemyjob