Het Vroesenpark in Rotterdam
door Miriam · 27 februari 2018
In de grote stad wonen kan betekenen dat je geen tuin hebt. Dat geldt in elk geval voor ons. Wij hebben een dakterras, maar geen tuin. Maar ach, op 100 meter van ons huis ligt het Vroesenpark, het allerfijnste park van Rotterdam. En hoewel Blijdorp wordt geteisterd door fijnstof is het een aangename plek om een frisse neus te halen.
Het is koud in Nederland, ik smacht naar lente. Toch zijn het heerlijke dagen: knisperig en zonnig. Grote kans dat je me op zulke mooie dagen ziet wandelen in het Vroesenpark. Nu ik een gezondere leefstijl nastreef, strek ik regelmatig even de beentjes tussen het groen van mijn 'achtertuin'.
Familie Vroesen
Voor een grote stad is Rotterdam best wel groen. We hebben groene singels en daken, botanische tuinen, kinderboerderijen. We hebben stadsparken als Het Park (bij de Euromast), het Kralingse bos en Zuiderpark. Het Vroesenpark werd in 1929 aangelegd. Aanvankelijk was het park veel groter, maar een deel ervan is inmiddels aan de diergaarde geschonken. Het park heette officieel het Blijdorp Park, maar iedereen noemde het het Vroesenpark, het park ligt immers aan de Vroesenlaan. Verschillende leden van de familie Vroesen waren lid van de vroedschap en burgemeester van Rotterdam, zo kwam ik te weten. In 1977 werd de naam aangepast.
Vertier en vermaak
Het Vroesenpark heeft o.a. drie glijbanen, een enorme zandbak en een houten giraf. Je kunt er je hond uitlaten, bootcampen, joggen. Je mag er barbecueën, picknicken of gewoon een beetje chillen. Van 1 april tot 1 oktober mag je er ook alcohol nuttigen. Sinds 2015 is er een paviljoen met een terras, het Vroesenpaviljoen, waar je terecht kunt voor koffie, broodjes, limonade. In de zomer staan er heerlijke strandstoelen en worden er concertjes georganiseerd. De zomer is sowieso het seizoen bij uitstek om in het Vroesenpark te zijn. Dan strijkt het foodtruckfestival Trek er neer, en vindt het culturele festival Duizel in het Park er plaats.
Dus, wat moet je met een tuin als je dit allemaal hebt?
Ja, dat Vroesenpark. Ik was erbij toen het werd heropend, ergens in het voorjaar van 1958. Ik kwam er toen in een paar maanden tijd vrij vaak. Ik woonde dichtbij, op de Bergselaan, en ik was blij dat we zo’n ruim frisgroen park om de hoek hadden gekregen. Najaar 1958 moet ik er voor het laatst zijn geweest. Kort daarna verhuisden we naar Zuid en twee jaar daarna gingen we helemaal de stad uit. Dezer dagen, september 2021, ben ik voor het eerst sinds 1958 weer in het Vroesenpark geweest. De sprietachtige babyboompjes die ik me herinnerde waren woudreuzen geworden. De weidse grasoases, die me deden denken aan Hydepark in Londen, waren er nog wel. Verder leek alles in die 63 jaar dat ik er niet geweest was onveranderd te zijn, zoals de huizen langs de Vroesenlaan. Wat een mooie appartementsgebouwen zijn dat daar, uit de jaren 20 ! Ik was 8, nu ben ik 71, en de cirkel is alsnog gesloten. Alles is er nog zoals het toen was – uitgezonderd de mensen: er zal nu wel niemand meer daar wonen die er toen woonde; velen zullen er helemaal niet meer zijn. De dingen blijven, de stenen, de bomen – alleen de mensen komen en gaan. Maar ik ben er nog wel, 63 jaar later.
Wat leuk om te lezen!