Dag 2017, prachtig jaar

Nooit eerder maakte ik een jaaroverzicht op mijn blog. Wie zit daar nou op te wachten? Ik plaatste geen best nine op Instagram, ik blikte nooit terug. Dit jaar doe ik dat wel, want man man wat was het een lekker jaar. Veel gedaan, veel gezien, veel bereikt. En dat met twee kleine kinderen en een freelance baan!

Er waren ook mindere momenten. Periodes van weinig slaap, momenten waarop ik maar moeilijk in balans kwam. Ik kreeg dingen niet voor elkaar, zag dromen vervliegen en maakte moeilijke beslissingen. Ik hoorde mezelf zo veel klagen. Tijd om bij de mooie dingen stil te staan! Misschien zit nog steeds niemand te wachten op een overzicht van mijn 'fan-tas-ti-sche' leven, maar hier komt het hoor:

Vertalen

2017 was het jaar waarin ik mijn tiende jaar als freelance vertaler Italiaans vierde. Tien jaar alweer! En wat mij betreft blijft het daar niet bij. Ik ben blij met wat mijn werk, en dat alleen al is een zegen. Er kwamen dit jaar twee boekvertalingen uit: Het hoort er allemaal bij van Fabio Volo en Het verlangen te zijn als alle anderen van Francesco Piccolo. Het was ook het jaar waarin ik aan de pittigste boekvertaling ooit werkte: Le cento vite di Nemesio van Marco Rossari. Een boek vol culturele verwijzingen naar al dan niet bestaande figuren uit de (Italiaanse) geschiedenis. Met woordgrappen, (Italiaanse) humor en taalkundige hoogstandjes die ons het vertaalwerk danig bemoeilijkten. Het komt volgend jaar uit.

Mara en ik mochten in december de workshop van de literaire vertaaldagen in Amsterdam modereren. Een hele eer, want het voelde toch een beetje als voor de klas staan en onze leerlingen waren zeker niet de minste. We bespraken een stuk uit dat o zo moeilijke boek. Maar het allermooiste wat me in 2017 op werkgebied overkwam was toch wel de nominatie voor de Europese Literatuurprijs van een van onze boekvertalingen, Schittering van Margaret Mazzantini. Een plekje op de Longlist was zo'n mooie verrassing, zo onverwacht en nooit in ons opgekomen dat we daar al genoegen mee hadden kunnen nemen. Maar we schopten het tot de shortlist. Daar bleef het bij, Mazzantini won niet (en wij dus ook niet). Maar toch.

Schrijven

Ik schreef ook. Er kwam een nieuwe versie uit van mijn boek over Liguria. Ik schreef een klein stuk over Genua voor De smaak van Italië en ik leverde een bijdrage aan een artikel (wederom over Genua) van Harri Theirlynck dat verscheen in Reizen Magazine. Ik maakte ook een nieuwe website (deze dus), waarin ook mijn blog is verwerkt. Van bloggen kwam echter sporadisch iets terecht. Daar had ik helaas te weinig tijd en energie voor. Er staat nog een lijst met concepten klaar, hopelijk kom ik daar volgend jaar meer aan toe.

Reizen en Italië

Over reizen mag ik niet klagen dit jaar, al vind ik altijd dat we dat te weinig doen. Ik ging met Femke naar Kopenhagen, met Annika naar Lissabon en met Mara naar Milaan. Man en ik reden, met onze twee kindjes, in een camper door Noordoost-Amerika en -Canada en we deden voor het eerst in ons leven een all-inclusivevakantie in Kroatië. Verder vierde ik met Andrea mijn verjaardag in het Nhow-hotel en won ik een helikoptervlucht boven Rotterdam, ook niet verkeerd.

Ik ging te weinig naar Italië, maar ook dat vind ik altijd. We gingen drie keer naar Genua: toen Nicola twee maanden oud was (zijn eerste vlucht!), om Nicola te dopen en om er Kerstmis te vieren. We deden ook een lang weekend aan het Iseomeer met mijn schoonfamilie en ik deed dus een weekendje Milaan met Mara. Voor volgend jaar staat in elk geval al een weekendje Venetië en - hoe kan het ook anders - een familiebezoek in Genua op de planning. Nee, je hoort mij niet klagen.

Best nine

De negen foto's die op Instagram de meeste likes kregen (zie hier) geven een mooi beeld van dit jaar. De camperreis, de helikoptervlucht, Nicola's eerste verjaardag. Fijn dat Rotterdam en Genua vertegenwoordigd zijn. Het zijn onze twee thuishavens, de Nederlandse én de Italiaanse 010, de  twee steden waar ik erg van houd. Maar de mooiste foto van dit jaar is toch wel deze: