Puglia, 6 mooie stranden

In augustus is Puglia warm. Heel warm. Maar: de hak van Italië is bijna geheel omgeven door water en de kuststrook biedt een keur aan prachtige stranden. Hoge kliffen, ruige rotsen, intieme baaitjes, tropische zandstranden. En omdat Puglia weinig rivieren heeft die de zee bevuilen, is het water vrijwel overal kristalhelder. Wij zijn gek op zon, zee en strand. Met de Adriatische en de Ionische kust tot onze beschikking hadden we, zoals de Italianen dat noemen, l'imbarazzo della scelta, 'het ongemak van te veel keus', zeg maar. Ik zal onze mooiste laten zien:

1. Ons eigen Cala Susca

In (het noorden van) Monopoli lag op nog geen 5 minuten lopen van onze airbnb'tje een schattig baaitje tussen de rotsen, Cala Susca, met een heerlijk zandstrandje en weinig golven. Een ideale plek om ons kindje te laten wennen aan de zee. Daar begon onze vakantie. En wanneer de andere stranden overbevolkt waren en we geen zin meer hadden om op zoek te gaan naar een nieuw strand, gingen we gewoon lekker terug naar 'ons' strandje. Daar konden we altijd een plekje vinden voor onze handdoeken en omdat het zo dicht bij ons huisje was werd het de plek waar we aan het eind van de dag nog even gingen afkoelen. Na een tijdje ontdekten we dat er meer 'stamgasten' waren en voelde het als een thuis

2. Zwemmen bij de abdij van San Vito

Ten noordenwesten van Polignano a Mare ligt, aan zee, de benedictijnenabdij van San Vito, de patroonheilige van Poligano a Mare. Hier zouden de stoffelijke resten van de beste man liggen. Princes Florenza heeft ze er volgens de legende naartoe gebracht, omdat hij in een storm aan haar verscheen en haar redde. Aan de voet van het enorme gebouw vinden we een klein haventje met gekleurde bootjes en zwemmende badgasten. Het levert dit plaatje op:

3. Het ijskoude water van Porto Ghiacciolo

Iemand heeft ons het strand van Porto Ghiacciolo aangeraden, ten zuiden van Monopoli, dus we gaan een kijkje nemen. We kunnen door de mensen het zand niet meer zien, dus proberen we een bedje te krijgen. Er staan er vier naast elkaar te lonken onder een tropische rieten parasol. Te mooi om waar te zijn. Ze zijn inderdaad bezet, iemand heeft er een abonnement op. Dat doen Italianen. Maar die mensen komen waarschijnlijk vandaag niet, want Alessandro komt me vertellen dat we ze toch kunnen huren. Inclusief parasol en pal naast het witte strandtentje. We openen een rekening en bestellen de hele dag door hapjes en drankjes. We doen een beetje decadent. Het uitzicht liegt er ook niet om. We kijken zo uit op de abdij van Santo Stefano.Het water is in tegenstelling tot de andere stranden heerlijk koud, met hier en daar een warm stroompje. Er wordt gedoken van de rotsen en een aantal durfals waagt zich in het grotje onder het klooster. Ik neem ook een kijkje in het mysterieuze gat en zwem tot aan de trap, die het klooster binnenleidt, maar helaas is afgesloten met een hek, dus veel verder kunnen we niet. We brengen er een heerlijke dag door.

4. Een verkoelende Baia dei Turchi

Na een ochtendbezoek aan Otranto, dat zelf ook over een schitterend strand beschikt, besluiten we na de lunch de verkoeling op te zoeken en rijden we naar het noorden, naar de beroemde Baia dei Turchi. Hier gingen in de vijftiende eeuw de Turken aan wal om Otranto aan te vallen. Wij komen niet van zee, maar van land, laten onze auto achter op de enorme parkeerplaats en begeven ons te voet door het pijnbomenbos naar de kust. Een heerlijke, verkoelende wandeling tussen geurende bomen, die ons brengt naar een azuurblauwe zee met ruwe kustlijn. We wandelen nog een stuk tussen het struikgewas tot we beneden ons een mooi plekje vinden op het zachte zand.

5. Caraïbisch Punta della Suina

De stranden van Puglia worden veelal vergeleken met de Caraïben of de Malediven. En terecht! Ze doen er niet voor onder. Ook het tropische Punta della Suina niet. Er staat een strandtent met rieten dak. We eten er een heerlijke puccia (typisch broodje), met een biertje en uitzicht op de stad Gallipoli. Fijne bijkomstigheid is dat we deze toch wel toeristische trekpleister op 1 september aandoen. Augustus is voorbij en de vakantie van de Italianen ook. Het is beduidend rustiger dan alle andere keren dat we op welk strand dan ook waren. We vinden gemakkelijk een plekje voor onze handdoeken en het parasolletje dat we op de markt in Monopoli hadden gekocht.

6. De badgasten van Torre dell'Orso

Toen ik voor mijn werk naar Puglia ging was dit strand en het bijbehorende dorp verlaten. Het was februari en niemand had hier iets te zoeken. Aan de voet van de Torre dell'Orso, die als een rots in de branding het land verdedigt, keek ik dromerig naar beneden, naar dat immense strand tussen de kliffen. Hoe zou het zijn om hier in de zomer een duik te nemen? Hoe zou het strand eruit zien met badgasten?